De Laatste Loodjes
Door: Liset
Blijf op de hoogte en volg Liset
19 Juni 2014 | Verenigd Koninkrijk, Londen
Laat ik bij het begin beginnen. Mijn vorige verslag was op 25 mei, en de ellende voor mij begon op 5 juni. Van de 25ste mei tot 5 juni heb ik alleen maar gewerkt, dus dat was niet interessant. Op 5 juni besloot mijn computer een virus te krijgen, en heeft dus heel fijn al mijn documenten voor school, mijn foto's, filmpjes en muziek geïnfecteerd. Zo erg zelfs, dat zo'n beetje alles weg is. En met weg bedoel ik ook echt weg. Dus ik in paniek die donderdag naar mijn werk en een paar collega's verteld wat er was gebeurd. Twee van mijn collega's, waar ik best goed mee kan, Santiago en Jeff, wisten me te kalmeren door te zeggen dat ze mijn documenten wel terug konden halen. Die avond tot middernacht in het kantoor van de receptie managers gezeten met die twee, maar geen resultaat. De volgende dag dus maar naar een computerwinkel op Oxford Street gegaan om te kijken of zij mijn documenten konden terughalen. Daar bijna twee uur geweest, en ook zij konden het niet doen. De enige oplossing was dus om mijn laptop naar een of andere fabriek te sturen in Manchester, in de hoop dat zij het konden doen. Ik moest er wel flink voor betalen, en ik heb pas vandaag, de 19e, mijn laptop teruggekregen. Zonder geluk. Alles wat ik tijdens mijn stage aan school heb gedaan is weg. Ik heb wel wat foto's terug, en bijna al mijn muziek ook (al staat dat toch allemaal op mijn iPod), maar filmpjes en documenten zijn wel allemaal weg. Gelukkig heb ik projecten voor school al gehaald, en heb ik daar wel een back up van, en heb ik ook al mijn muziek, en oude school opdrachten nog op mijn oude laptop staan. Ook de meeste foto's en filmpjes heb ik nog op mijn camera staan, dus niet alles is verloren. Het vervelende is gewoon dat ik alles van mijn stage opnieuw moet uitwerken in Word (ik heb een deel op papier uitgewerkt), en ik heb nog maar weinig tijd om twee andere verslagen te maken. Keihard aan de bak dus! Het is maar goed dat ik nog zoveel vrije dagen heb staan.
Alsof mijn laptop niet genoeg ellende opbracht, besloot ik 8 juni naar Brighton te gaan om een klasgenootje op te zoeken die daar stage liep. Ondanks dat ik me die dag niet helemaal fit voelde, en behoorlijk last had van zere keel en hoesten, besloot ik toch daarheen te gaan. Zij is al klaar met haar stage, en die dag was de enige dag dat ik kon komen. Maar goed, dus die zondag naar Brighton geweest, en flink onderschat hoe fel de zon was. Met knalrode armen, borst en voorhoofd kwam ik weer terug in Londen. Doordat ik al een beginnend griepvirus had, en zo verbrand was, lag ik zondagavond, maandag de hele dag, en dinsdag de hele dag met een zonnesteek en keelpijn in bed. Ik moest die maandag en dinsdag eigenlijk werken, maar mijn managers vonden dat ik te ziek was. Achteraf maar goed ook dat ik niet ben gaan werken, want ik voelde me echt heel slecht. Na 2 volle dagen ziek in bed maar besloten om advies te vragen bij de apotheek. Dat leek een beter idee dan naar het ziekenhuis gaan, en daar een paar uur zitten wachten tot de arts tijd had. Bij de apotheek een drankje gekregen tegen het hoesten, en een verkoelende gel voor mijn verbrande huid. Mocht het niet beter worden, dan moest ik afgelopen weekend naar het ziekenhuis gaan. Gelukkig ging het een stuk beter, en kon ik zondag eindelijk weer aan het werk. Ik hoest nog steeds, maar blijkbaar gaat er een of ander virus rond, en ben ik niet de enige die zo loopt te hoesten. Een paar collega's hebben namelijk hetzelfde gehad, dus het zou maar zo kunnen dat ik het van een collega heb gekregen.
Het is afkloppen, maar ik geloof dat dit wel alle pech was die ik kon hebben. Ik ben blut, ik moet ontzettend veel doen voor school in heel weinig tijd, en ik loop flink te hoesten, dus ik hoop dat het nu alleen maar beter zal gaan. Die laatste 16 dagen moeten leuke dagen zijn!
Je zou haast denken dat ik enorm in de put zou zitten door mijn pech, en het liefst naar mijn ouders zou gaan voor hulp. Vreemd genoeg kijk ik op alles terug als een groot leerproces. Natuurlijk baal ik enorm van al dat gedoe met mijn laptop, en hoe duur het was, en ja, ik vond het heel eng dat ik zo ziek was dat ik m'n bed niet uit kon komen voor 2 dagen, terwijl er niemand was die voor mij kon zorgen. Maar mijn ouders zijn hier niet, die waren thuis in Hardenberg, meelevend met mijn laptop, en bezorgd toen ik ziek was. Uiteindelijk moest ik alles zelf regelen, en daar word ik alleen maar sterker van. Kleine meisjes moeten een keer groot worden, en daar had ik even wat tegenslagen voor nodig. Twee flinke tegenslagen. Niet meer aan terugdenken nu, nu focussen op de laatste twee weken hier in het zonnige(!!!) Londen.
Niet alles zit tegen trouwens. Vorige week heb ik een TV gekregen op mijn kamer (had wel eerder gemogen trouwens), en heb daarop de wedstrijd Nederland - Spanje gezien. De eerste helft in de pub gekeken, maar omdat ik me toen nog niet 100% fit voelde, de tweede helft in mijn kamer gekeken terwijl ik mijn familie zag op FaceTime. Was erg grappig trouwens: mijn TV liep zo ongeveer 5 seconden voor op hun TV, waardoor ik al aan het juichen was wanneer Nederland scoorde, terwijl zij nog in spanning zaten.
Helaas moest ik gister werken, waardoor ik een groot deel van de wedstrijd heb moeten missen. Een van de managers, degene die ook mijn mentor is hier, hield de stand voor mij in de gaten. Op het moment dat ik een gast aan het inchecken was, liep hij achter me langs en vertelde dat Nederland aan het verliezen was. Ik balen natuurlijk, en de gast vroeg zelfs of er een probleem was. Ik vertelde dat Nederland aan de verliezende hand was, wat zij vreselijk vond. Ondanks dat ze uit Amerika kwam, wilde ze graag dat Nederland zou winnen. Klein detail dit. Gelukkig had ik rond die tijd nog geen pauze gehad, dus in overleg met mijn supervisor zou ik op pauze gaan rond kwart over 6, zodat ik het laatste half uur nog kon zien van de wedstrijd. Eenmaal in de kantine aangekomen en met een bord eten, was ik precies op tijd om de winnende goal te zien. De rest van de avond was ik dus in een prima bui!
Verder is er weinig nieuws. Ik heb nog 16 dagen te gaan, maar hoef nog maar 4 keer te werken. Is echt een heel raar idee voor mij. Ondanks dat ik vaak riep dat ik graag naar huis wilde en dat ik het werk niks aan vond, ik ga het hier echt heel erg missen. Het werk niet zozeer, maar de mensen en de stad wel. Ben erg benieuwd hoe het zal zijn als ik weer thuis ben. Ik sprak net mijn ouders nog op FaceTime, en ik had dat ook al tegen hun gezegd. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen na 5 maanden fulltime werken. Ik moet nog veel doen voor school, ik ga de zolder opknappen, ik wil nog een weekendje weg, maar verder? Geen flauw idee. Ik denk dat ik het gewoon maar moet bekijken als ik thuis kom. 1 ding is zeker: zodra ik thuis ben wil ik bitterballen en een broodje kroket. Of als het lekker weer is die zaterdagavond wil ik ook wel een late night barbecue. En in de eerste week dat ik thuis ben wil ik ook wel erg graag pannenkoeken bakken, en zelf pizza maken in de nieuwe keuken. Maar misschien moet ik dit eerst maar overleggen met mijn ouders... Al willen ze dat vast wel, na mij 5 maanden gemist te hebben hahaha.
Dit is het wel weer voor nu. Ik denk, al kan ik niks beloven, dat ik nog één verslag zal schrijven, vlak voor ik wegga. Ik zie wel of ik daar tijd voor heb, maar dat denk ik wel. Vrije dagen genoeg!
Tot snel!
Liefs Liset
-
19 Juni 2014 - 23:29
Tante Zwaan:
Weer een mooi verslag. Gelukkig schiet het al op en over ruim twee weken ziet je aan je pizza! Veel plezier de komende twee weken en tot gauw, nemen we een broodje kroket bij maatje. Groetjes en een dikke kus, Zwanet. Oja, morgen mag Joost afzwemmen voor b. -
24 Juni 2014 - 16:50
Ans Van Harten:
Lieve Liset,
Wat een ellende heb je de laatste weken meegemaakt met je laptop! Ik hoop dat je de verslagen op tijd klaar krijgt.
Geniet ook toch nog maar even van je laatste weken. Het zal best wel weer een beetje wennen zijn in Hardenberg, maar volgens mij gaat dat snel.
Lekker weer verwend worden door je ouders. Dat zal je best wel gemist hebben, vooral toen je zo ziek was.
Liset, ik wens je nog veel plezier in Londen en goeie reis terug naar Hardenberg.
Liefs en groetjes Ans
XXX -
29 Juni 2014 - 12:28
Opa En Oma:
Succes voor de laatste week! Tot gauw, liefs opa en oma
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley